Θεατρικό
- Ρωμαίος και Ιουλιέτα
ο Αρχαίος Φτερωτός έρωτας, ο Σαίξπηρ η Ιουλιέτα και
ο Ρωμαίος έρχονται από τον άλλο κόσμο
(μουσική: Τελευταίος των Μωηκανών)
1616
Cupid
Love looks not with the eyes
But with the mind
And therefore is
Winged Cupid painted blind.
Shakespeare
To be or not to be – that is the question
Have you got any suggestion ?
I am the great Shakespeare
all your sorrows shall disappear
as long as you watch the show
in this beautiful chateau
All the world’s a stage
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances
And one man in his time plays many parts
Juliet
What am I doing here again ?
Was the story of my love in vein ?
With my beloved Romeo
To watch this story of woe
Romeo
No more lovers should endure
The pain of love, so pure
My friend Shakespeare do thy best
And let these two people be blessed
2016
Αρχαίος
Φτερωτός δάσκαλος του Έρωτα
ωχ! έπεσα απ τα σύννεφα! στην… κυριολεξία!
στη γη βρεθήκαμε ξανά; α!!! αυδεν είναι αστεία!
Σαίξπηρ
to be or… not to be; ιδού η απορία!
πώς γύρισα εγώ στη γη; αλλά έχει καμιά σημασία;
το μόνο που μ’ απασχολεί είναι η ιδιοφυής ύπαρξή μου
από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα!
ποια μοίρα με καταράστηκε να σε τρώω στη μάπα
ακόμα και στη γη μαζί! να με ακολουθάς σταμάτα!!!!
Ρωμαίος
μην τον μαλώνεις μάτια μου άσ’ τον κι έλα κοντά!
πιάσε το χέρι μου γλυκιά μου, να θυμηθούμε τα παλιά!
Αρχαίος
Φτερωτός δάσκαλος του Έρωτα
ήρθαμε με άδεια στη γη, πράγμα σπάνιο να συμβεί,
κι ο λόγος είναι μια ιστορία, πιο ζωντανή απ’ τα
βιβλία.
κλείστε λοιπόν το στόμα σας και πάμε να κρυφτούμε
τους ήρωες να γνωρίσουμε και την ιστορία να τη
δούμε!!!!
Μουσική: Ρωμαίος και Ιουλιέτα –Andre Rieu
ΣΚΗΝΗ
1Η
(σε ένα καφενείο μπροστά κάθονται οι άντρες του
χωριού)
Εφημεριδοπώλης
1
Ιφημερίδες! Ιφημερίδες! Έκτακτη φυλλάδα!
Έκτακτη φυλλάδα!
Εφημεριδοπώλης 2
Εφημερίδες! Εφημερίδες! Όλα τα νέα του lifestyle από το παλάτι του Καπουλέτου! Πάρτε κόσμε!
Εφημεριδοπώλης
1
Γάμος θα γίνει στου χωριού του μέγα Καπουλέτου
Γαμπρούς καινούριους έρχεται από τουν κάτου κάμπου!
Κυρ
Ανέστης(ο καφετζής)
Φέρε μου μια εφημερίδα και πήγαινε πιο πέρα να
φωνάζεις
μας ξεκούφανες! (του δίνει μια εφημερίδα)
Πόσο κάνει;
Εφημεριδοπώλης 2
Με 5 ευροπουλάκια καθάρισες κυρ Ανέστη μου!
Κυρ
Ανέστης:
Πόσοοοοο;;;; 5 ευρώ για μια εφημερίδα; Τρελλάθηκες
άνθρωπέ μου;
Εφημεριδοπώλης 2
Ε με τόσα ένθετα, περιοδικά μόδας, βιβλία με συνταγές, διαφημιστικά του
Κοτσόβολου, του άλεξ πακ, του Lidl, cd με παραδοσιακές μουσικές, dvd με κινηματογραφικές επιτυχίες....
Πώς λες ότι τα κουβαλάω όλα αυτά από το πρωί; Τζάμπα
τα κουβαλάω; Να μη βγάλω το κάτι τις μου;
Κυρ
Ανέστης:
Τέλος πάντων! Φέρτη να τελειώνουμε! Αλλά να
ξέρεις... με γδέρνεις!
Πελάτης
1:
Ε, κυρ Ανέστη! Φέρτη και σε μας να διαβάσουμε τα
τελευταία νέα!
Πελάτης2:
Ναι, φέρε να μάθουμε γι’ αυτόν τον περηβόητο
γάμο!
Πελάτης3:(παίρνει την εφημερίδα και
κάθονται όλοι να τον ακούσουν)
συλλαβίζει την ημερομηνία….
Παρασκευή, 10 Ιουνίου....2016…
Πελάτης 1:
Όχι την ημερομηνία βρε άσχετε! Πήγαινε στη στήλη με
το lifestyle!
Πελάτης 3:
Α, ναι! «Κουφέτα θα φάμε σύντομα από το παλάτι του
Καπουλέτου! Οι δύο πλούσιες οικογένειες έκλεισαν συμφωνία πολλών εκατομμυρίων
ευρώ! Το ζεύγος ανακοίνωσε τους αρραβώνες του στη δεξίωση που παρέθεσε ο
επιχειρηματίας Καπουλέτος στο μέγαρο μουσικής εχθές το βράδυ. Ο γάμος θα γίνει
σύντομα και το ζευγάρι θα πάει μήνα του μέλητος στις Κανάριες νήσους!
Πελάτης2:
Πωπω φίλοι μου κοιτάξτε μεγαλεία!
Κι ύστερα εμάς σκίζει η εφορία !
που είμαστε απλοί μεροκαματιάρηδες!
Πελάτης1:
Αμ τι νόμιζες; Εμείς θα την πληρώσουμε και τη νύφη,
και το νυφικό του Ασλάνη, και το ταξίδι στα καναρίνια! Λές και εδώ δεν έχουμε
καναρίνια;
μουσική εισόδου χορού
ΧΟΡΟΣ 1
Κόρη με τα μακριά μαλλιά και με τα μαύρα μάτια
Στην εκκλησιά σε στέλνουνε μα αυτά είναι κακά
μαντάτα
Γιατί ο γαμπρός που σού ‘λαχε δεν είναι αυτός που
θέλεις
Αλλά του εμπόρου ο μοναχογιός που εσύ ούτε τον
ξέρεις!
ΧΟΡΟΣ 2
Άλλον γλυκά τα μάτια σου τα πονηρά κοιτάζουν
Κι άλλον οι μοίρες οι σκληρές γι’ άντρα σου
προορίζουν
Φαρμάκι θέλεις για να πιεις τον πόνο να ξεχάσεις
Μιας και το Ρωμαίο σου για πάντα θα τον χάσεις
ΧΟΡΟΣ 1+2
Κράτα γερά στο ύψος σου! κάτι μπορεί να γίνει
και ο καλός σου ο Ρωμιός άντρας σου ίσως γίνει!
μουσική έξοδος χορού
χορογραφία: ο Ρωμαίος(άλλος μαθητής
υποδύεται το Ρωμαίο στα νιάτα του) με δυο φίλους τραγουδάει ντυμένος ροκ και
απέναντι η Ιουλιέτα(άλλη μαθήτρια υποδύεται την Ιουλιέτα στα νιάτα της) με τις
φίλες της τις ψηλομύτες κάνουν νάζια
και ο Φτερωτός έρωτας τους χτυπάει με τα βέλη)
ΣΚΗΝΗ
2η
μουσική: αχ αγάπη Γιάννης Πάριος
(Μπαίνει ο Ρωμαίος από αριστερά μαζί με τον θεό
Έρωτα)
Ρωμαίος: (τραγουδάει παίζοντας κιθάρα,
φάλτσα)
Αχ αγάπη αγάπη αγάπη!!!!
αχ αγάπη αγάπη! (ρεφραίν από Πάριο)
Φτερωτός
έρωτας:
τι κάνεις καλέ εκεί;
Ρωμαίος:
πετάω πετραδάκια.
Φτερωτός
έρωτας:
θα σπάσεις κανένα τζάμι
Ρωμαίος:
Ε, θα νομίζουν πως το σπάσανε παιδάκια!
Φτερωτός
έρωτας:
Χα χα χα χα χα !!!!
Ρωμαίος:
γιατί να πάθω έρωτα τέτοια μεγάλη πλάκα
εγώ ο Ρωμαίος, ο Θεός! να τρέχω σαν τον βλάκα;
αχ, να ‘βγαινε στο μπαλκόνι να ρίξει τη
ματιά της;
να κάνει πλεξούδα μακριά σα σκάλα τα μαλλιά της;
Δες με πώς μεταμορφώθηκα για να τη συναντήσω!
Έκανα μπάνιο με άρωμα, Jean Paul, να τη μεθήσω!
Φτερωτός
έρωτας:
κι αν είναι πάνω ο πατέρας της;
Ρωμαίος:
απα πα πα πα !!! αυτός είναι ένας Τράγος!!!!
(βγαίνει η Ιουλιέτα και κοιτάζει μακριά)
Ρωμαίος:
Αχ ! Τα μάτια της αστράφτουνε σαν του ουρανού τα
αστέρια!
αχ! μια στιγμή ας κατέβαινε, να της φιλήσω τα χέρια!
Ιουλιέτα:
Αλί μου!
Πού να σαι τώρα αγάπη μου; πού ρίχνεις τη σκιά σου;
μήπως με απαρνήθηκες; θα στα κόψω τα κουλά σου!
Να ‘σουν εδώ αγάπη μου!
Ρωμαίος;
Εδώ είμαι γλυκιά μου!
Ιουλιέτα:
Ποιος είσαι συ που στέκεσαι μπρος στην αμυγδαλιά μου ;
Ρωμαίος
Μάντεψε Ιουλιέτα μου!
με ξέχασες φεγγάρι μου; θα ανέβω στο μπαλκόνι!
Ιουλιέτα:
άστο καλύτερα, θα φέρω φακό! αρχίζει και νυχτώνει!
Φτερωτός
έρωτας:
βαρέθηκα! τελείωνε! θα φύγουμε στο λέω!!!!
Ιουλιέτα:
σε βλέπω τώρα καθαρά! εσύ είσαι Ρωμαίο!!!!!
Φτερωτός
έρωτας:
καλά η Ιουλιέτα σου είναι έξυπνη και ωραία!
Ρωμαίος:
εμ τι θα παντρευόμουνα εγώ καμιά τυχαία;;;;
Παραμάνα:
(απ’το παράθυρο)
Ιουλιέτα! Ιουλιέτα! τι κάνεις τέτοια ώρα έξω;
έρχομαι κακομοίρα μου τώρα! θα στις βρέξω!
Φτερωτός
έρωτας:
να φύγουμε! να φύγουμε! φοβάμαι τους κουβάδες!
τόσους αιώνες έχω πιει νερό με τις οκάδες!
Ρωμαίος:
Κάτσε δυο λέξεις θα της πω κι ύστερα πάμε έξω!
Φτερωτός
έρωτας:
Τελείωνε! Μια πείνα μ’ έπιασε δεν πάμε για να φάμε;
Ρωμαίος:
εγώ λέω πίτσα και παγωτό, εσύ που λες να πάμε;
Ιουλιέτα:
Δυο λόγια μόνο άκουσε: οι δικοί μου σε μισούνε!
Γι αυτό πρόσεχε πολύ! θα σε εκδικηθούνε!
Φύγε για τώρα κι άκουσε! να’ ρθεις να με ζητήσεις
Αν όπως λες με αγαπάς και μην την κοπανήσεις!
Και άκου ακόμα και αυτό φρόντισε μην αργήσεις
Γιατί θα με παντρέψουνε και θα τηνε πατήσεις!
Να πάρε και το προσκλητήριό σου, στο ετοίμασα με τα
χεράκια μου!
(μουσική : The Invitation )
Ρωμαίος:
Νομίζεις πως δε σ’αγαπώ ; γι αυτό κάνεις γινάτια;
Φτερωτός
έρωτας:
ώχούου! γυναίκες σ’ ολόκληρη τη γη παντού τα ίδια
κάνουν!
Ιουλιέτα:
Εσύ είσαι ο άντρας προς θεού! Φτιάξε
κανένα πλάνο!
Ρωμαίος:
Πλάνο, τί πλάνο να σκεφτώ... Το βρήκα καλέ το βρήκα!
Καβάλα σ’ άσπρο άλογο θα έρθω να σε κλέψω
της εκκλησίας τα σκαλιά θα τα καβαλικέψω!
Ιουλιέτα:
Μου φαίνεται πως τά ‘χασες και μπουνταλάς πως είσαι!
Στα 5 μέτρα βρε ζαβό καρτέρι θα μας στήσουν
Και με τα όπλα του μπαμπά θα μας πυροβολήσουν!
Άλλο, άλλο!
Ρωμαίος:
Τί άλλο... τί άλλο ...
Νύχτα τότε θα φύγουμε, κρυφά θε να σε κλέψω
Σε χώρες ξένες μακρινές θα πάμε προς τα έξω!
Έτσι κανείς δε θα μας βρει όπου το θες θα πάμε,
Ιουλιέτα:
Τι να σου πω αγόρι μου! Δεν θα ‘χουμε να φάμε!
Και πώς θα ζούμε μάγκα μου χωρίς δουλειά και money;
Χωρίς τις τουαλέτες μου, τα ρούχα του Αρμάνι;
Εγώ να ξέρεις έμαθα, βασιλικά να ζω
Ποια θα μου κάνει πεντικιούρ, θα τρώω σολομό;
Άστο καλλιά να κάνουμε το σχέδιο το δικό μου!
Ρωμαίος:
Γιατί δεν μου ‘πες από την αρχή πως έχεις ετοιμάσει
για μας πανούργο σχέδιο κι έχω το μυαλό μου
αδειάσει;
Ιουλιέτα:
Περίμενα βρε άχρηστε μήπως και λειτουργήσει
Το ακατοίκητο μυαλό που σού δωσε η φύση!
Ρωμαίος:
θα βάλω λοιπόν το βράδυ αυτό τα πιο καλά μου ρούχα,
Ιουλιέτα:
Πάρε μου κι ένα μονόπετρο, λουλούδια και μια τούρτα.
Φερέρο ροσέ για το μπαμπά για να τον κακομάθεις
Άκου εδώ προσεκτικά! στα λέω για να μάθεις!(ο
Ρωμαίος χαζεύει…)
Έλα μετά στο σπίτι μου το χέρι μου να ζητήσεις
Στις έξι η ώρα να ‘σαι κει, μην τύχει και αργήσεις!
Ρωμαίος:
Μα εγώ ... σε θέλω ολόκληρη το χέρι τι να το κάνω;
Ιουλιέτα:
Αυτό κατάλαβες εσύ; για κούνα το λίγο παραπάνω!( ο
Ρωμαίος κουνάει το κεφάλι του)
Ρωμαίος:
Τι ωραία που μιλούν τα χείλη σου! Θα κάνω ότι
ζητήσεις
Τζούλια μου! Τώρα σε καληνυχτώ πάω να ακούσω
ειδήσεις!
μα πρώτα θέλω να’ρθεις κοντά μου να μου
τραγουδήσεις…..
Ιουλιέτα:
Α, καλάάάά......
ΚΟΡΙΤΣΙΑ 7
Κορίτσι
1:
Αχ! Τι έρωτας! Συγκινήθηκα! Θέλω και γω να ζήσω
Μια τέτοια αγάπη σαν αυτή κι ύστερα ας ξεψυχήσω!
Κορίτσι
2:
και γω πολύ θα τό θελα! Αχ άραγε θα τύχει;
Ή θα μου δώσουν κάποιονε και θα γελούν κι οι τοίχοι;
Κορίτσι
3:
σιγά καλέ τον έρωτα! Σιγά το κελεπούρι!
Αυτός δεν είναι ιπποτικός! στέκεται σαν τ’ αγγούρι!
Κορίτσι
4:
γιατί τί έχει και το λες; Τί ξέρεις που δεν ξέρω;
Κορίτσι
5:
τίποτα! Αυτό είναι το πρόβλημα! Χαζός είναι σας λέω!
Η μόρφωση είναι ανύπαρκτη, χρέη έχει πολλά να δώσει
Καράβια, χρήμα, μετοχές, δεν έχει ούτε γρόσι!
Κορίτσι
6:
ενώ ο γαμπρός; Πώς είναι αυτός που γι άντρα της της
δίνουν;
Κορίτσι
5:
Α!!!! Ο γαμπρός είν’ όμορφος! Ψηλός, και μορφωμένος!
Πλούσιος είναι κι ευγενής, κι εφοπλιστής και
ματσωμένος!
Ηλιάνα:
…….μοιάζει και του Σάκη
Αχ να με κοίταζε και εμέ, έστω και λιγάκι
Κορίτσι
7:
αλήθεια; Που τα ξέρεις όλα αυτά; Πήγες εις την
Ευρώπη;
Πήγε καλέ κι η θεία μου η Καίτη του Προκόπη!
Κορίτσι
1:
καλέ τον είχαν ένθετο εχθές στο Lifestyle !
του πήρε μια συνέντευξη αυτή η... Έλλη Στάη!
Κορίτσι
2:
Θυμάμαι τους συνονόματους σε εκείνη την ιστορία
Του Σαίξπηρ θαρρώ πως ήτανε, Ρωμαίος και
...Μαρία;;;;;
Κορίτσι
3:
Θαρρώ πως την ελέγανε όπως και τη δικιά μας!
Μα είχε πιο πολύ μυαλό όχι σαν τα λειψά μας!
Θυμάσαι καλέ τι κλάματα έριξε η Ευτέρπη;
Πακέτα τα χαρτομάντιλα! Μου άδειασε την τσέπη!
Κορίτσι
4:
Αφήστε τώρα όλα αυτά και πάμε για τις μοίρες
να τις παρακαλέσουμε να αλλάξουν τις ιστορίες.
Κορίτσι
5:
Ναι! κι αφού η Ιουλιέτα μας θα πάρει το Ρωμαίο
Θα βάλω εγώ τα δυνατά να κλέψω τον ωραίο!
Κορίτσι 6:
Μπαααααα; γιατί εσένανε για νύφη να διαλέξει;
Δεν έχει γούστο το παιδί; Είμαστε άλλες έξι!
Κορίτσι
7:
Και φυσικά πανέμορφες! Με πιο όμορφη εμένα!
Κορίτσι
1:
Μην κάνετε όνειρα κουτές! Θα προτιμήσει εμένα!
Κορίτσι
2:
Εμένα φαρμακόγλωσσες σίγουρα θα αγαπήσει!
Που έχω στο βλέμμα τσαχπινιά και μόλις με δει θα
σβήσει!
Κορίτσι
3:
Σιγά κατσικοπόδαρες! Για κάντε όλες πέρα!
Εγώ είμαι η καλύτερη! Εγώ θα βάλω βέρα!
Κορίτσι
4:
Για σταματήστε! Φτάνει πια! Προέχει η Ιουλιέτα!
Κι ύστερα βλέπουμε για ποια θα φάμε τα κουφέτα!
Φωνάξτε πια τις μοίρες μας, να έρθουν να τα πούμε
Η ώρα πήγε κι όλας τρεις, και πρέπει να βιαστούμε!
Ηλιανα:
Οι μοίρες καλά το ξέρουνε, το τέλος το αρχαίο
Θάνατο τραγικό, βρήκαν η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίο.
Τώρα ας το αλλάξουνε λοιπον,
Να έχει τέλος πιο ώραιο.
Κλωθώ:
Καλέ; Πώς βρέθηκα εδω; Πού είμαι; Και τί κάνω;
Λάχεση:
Γιατί εγώ που άλλαζα τη μοίρα από το
Θάνο;
Κορίτσι
5:
Καλώς μας ήρθατε Κλωθώ και Λάχεση!πώς είστε;
Κλωθώ:
Βρε βρε καλώς σας βρήκαμε! Βιαζόμαστε! Μιλήστε!
Λάχεση:
Μάλλον η Ιουλιέτα σας βοήθεια θα θέλει!
Δεν της αρέσει ο υιός του εμπόρου που της μέλλει;
Κορίτσι 6:
Εκείνη άλλον αγαπά, το γιο Μοντεβιδαίο
Κάντε και σεις μια αλλαγή να πάρει το Ρωμαίο!
Κλωθώ:
Εσείς οι νέα η γενιά όλο απαιτήσεις είστε!
Εμάς τι μας φωνάξατε; Μονάχες σας βοηθήστε!
Λάχεση:
Σαν να θυμάμαι απ’ τα παλιά βεντέτα είχε ανοίξει
Κι αυτή η αγάπη δεν μπορεί το μίσος να γυρίσει!
Κλωθώ:
Και μας τι μας φωνάξατε χωρίς την αδελφή μας;
Η Άτροπος είναι κι αυτή μέρος της δύναμής μας!
Κορίτσι
7:
Αχ όχι σας παρακαλώ, του θάνατου την κόρη!
Εκείνη είναι μοναχά για να μας φέρει ζόρι
Άτροπος:(εμφανίζεται ξαφνικά)
Ντροπή σας που τολμήσατε να μη με λογαριάστε
Μα έχει χάρη, συμπαθώ τη νύφη, μη φοβάστε
Πολλή είν’ ακόμη η ώρα της δεν μέλλει να αποθάνει
Μα τη λαχτάρα στους γονείς πως πέθανε θα κάμει!
Λάχεση:
Θα μάθουν όλοι ψέμματα πως πέθανε η Ιουλιέτα
Και αγκαλιά της κράταγε Ρωμαίο και
κουφέτα!
Κλωθώ:
Νομίζω πως είναι μπανάλ τα ίδια και τα ίδια!
Ας κάνουμε μια αλλαγή! Ας δώσουνε τα χέρια!
Κορίτσι
1:
Λάχεση κάν’ το θαύμα σου πείσε τον Καπουλέτο
Γαμπρό φτωχό πλην τίμιο να κάνει με κασκέτο!
Άτροπος
Στου Καπουλέτου το μυαλό θα αλλάξουμε τη σκέψη
Και για τον έμπορο θα λέει τα χείριστα ως τη φέξη!
Αστραπές!!!!
ΣΚΗΝΗ 3η
Παραμάνα:
Αφέντη! Αφέντη! Είσαι εδώ;
Καπουλέτος:
Εδώ είμαι να σε χαρώ.
Παραμάνα
Πολύ χαρούμενο σε θωρρώ εσύ δεν
είσαι έτσι
Μήπως με καλοπιάνεις για καλό; Ή
θες κανά γιουβέτσι;
Καπουλέτος:
Γιουβέτσι δεν θα ταν κι άσκημο!
Μα κάτι άλλο μου συμβαίνει!
Νομίζω πως ο συμπέθερος αλλόκοτα
μου τη βγαίνει!
Κι αυτή η Ιουλιέτα που
βρίσκεται;πάλι έξω αλωνίζει;
Εσύ τηνε κακόμαθες! Ολημερίς
σβουρίζει!
Παραμάνα:
Δε φτάνει που στη μεγάλωσα, με
μαλώνεις κι από πάνω!
Εμένα που θυσίασα για χάρη της
τον Θάνο!
Θα ήμουν κυρία ναυτικού με δόξες
και μεγαλεία!
Μα εγώ έμεινα παραμάνα της και
έχασα τα πλοία!
Καπουλέτος:
Καλά καλά! Enough! Enough! Γκρινιάζεις σαν τη Λίτσα!
Πάρε μελάνι και χαρτί να γράψουμε
τη λίστα!
Παραμάνα:
Γάμου;
Καπουλέτος:
Των καλεσμένων ανόητη! Τη λίστα
γάμου θα την ετοιμάσει η νύφη!
Παραμάνα:
Ακούω!
Καπουλέτος:
Λοιπόν, έχουμε και λέμε!
Παραμάνα:
Την Έλλη Στάη;
Καπουλέτος:
Φυσικά! Αυτή πια πόσο να φάει;
Παραμάνα:
Τον Ευαγγελάτο;
Καπουλέτος:
Άπαπα !!!! θα μας ελέγξει από
πάνω ως κάτω!
Παραμάνα:
Τις Μέλισσες,
την Τάμτακαι την Πεγκυ Ζήνα
Για να
περάσουμε όλοι φίνα
Καπουλέτος:
Αυτούς τους συμπαθω.
Θέλουμε και τραγουδιστές να
κάνουμε το χορό!
Τι χώρια θα τους εκαλώ; Να τους
πληρώσω ένα σωρό;
Παραμάνα:
Τους........ Μοντεβιδαίους;
Καπουλέτος:
Πως τολμάς ανεδεστάτη! Τους
εχθρούς μου θα καλέσω;
Προτιμώ να τους εκτελέσω!
Όσο ζω εγώ στο παλάτι μου δεν θα
πατήσουν!
Παραμάνα:
Ε, μην παίρνεις κι όρκο!!!!
μπορεί να.... ξεστρατίσουν!
Καπουλέτος:
Τί ξεστόμισαν τα χείλη σου
ταπεινή παραμάνα;
Παραμάνα:
Ε ναι λοιπόν, θα σου τα πω!
Φτάνει το παραμύθι.
Η κόρη σου ερωτεύτηκε άλλον βρε
κουτορνίθι!
Είναι ψηλός και όμορφος κι η κόρη σου τον αγαπάει
Είναι γενναίος και
ξακουστός, και σε γάμο τη ζητάει!
Καπουλέτος:
Τα χάπια μου! Τα χάπια μου! Μα
που τα έχω βάλει!
Φέρτα μου γιατί ανέβηκε το αίμα
στο κεφάλι!
Παραμάνα:
Ορίστε, τα χάπια σου. Πάρε κανένα
ακόμα.... θα σου χρειαστεί!
Η Τζούλια ...
Καπουλέτος:
Η Ποια;
Παραμάνα:
Η Τζούλια ντε, η Ιουλιέτα μας
Καπουλέτος:
Ε, τί;
Παραμάνα:(γρήγορα και δυνατά)
Αγαπάει άλλον! Ουφ το ‘πα!
Καπουλέτος:
Πως; Τί; Είσαι σοβαρή ?
Παραμάνα:
Το γιο του Μοντεβίδα, το Ρωμαίο!
Ουφ, το πα κι αυτό και ξαλάφρωσα!
Καπουλέτος:
Τό δίκανο! Το δίκανο!
Παραμάνα:
Άσε τα δίκανα και τα καλάσνικοφ!
Δεν είμαστε στην εποχή του Σαίξπηρ!
Και για να’ χουμε καλό ρώτημα,
γιατί είναι εχθροί μας οι μανεβιδαίοι; Τί μας έκαναν;
Καπουλέτος:
Ε; Πώς είπατε;
Παραμάνα:
Λέω... γιατί είναι εχθροί μας; Τί
μας έκαναν;
Καπουλέτος:
Ε; Να... αυτοί, δηλαδή εμείς και
αυτοί... οι οικογένειές μας εννοώ.... από πολύ πολύ πολύ παλιά .....
ΕΕΕΕΕΕΕΕ! Δεν θυμάμαι!
Παραμάνα:
Δεν θυμάσαι; Έ, να σου θυμήσω εγώ!
Μιαν όμορφη αγάπησαν οι προ προ
προ προ παππούδες
Και πόλεμο ανοίξανε στις πάνω τις
ραχούλες
Μα αυτά έγιναν πολύ παλιά,
πολλούς αιώνες πριν
Και η βεντέτα τώρα πια μόνο άδικα
κρατεί .
Σβήσε λοιπόν το μίσος σου που
άσκοπα υπάρχει
Και σκέψου λίγο λογικά η Τζούλια
προέχει.
Καπουλέτος:
Ποτέ! Ποτέ! Jamais! no way!
Παραμάνα:
Άκου καλά Καπουλέτε: ή αφήνεις τα
παιδιά να παντρευτούν ή.....
Καπουλέτος:
Αυτό δεν θα γίνει ποτέ...!!!!...ή
τίίί...;;;;;
Παραμάνα:
Ή στα media και στην εφορία φακέλους σου θα δώσω
Τους μυστικούς ξέρεις εσύ…. Στη
φυλακή θα σε χώσω!
.. φοροδιαφυγέα! Ε, φοροδιαφυγέα!
Καπουλέτος:
Τι εννοείτε δε σας κατάλαβα; Εγώ
δεν έχω ιδέα!
Παραμάνα:
Θα καταλάβεις σα βρεθείς στα
κάτεργα με το Μήτσο το Σφαγέα!
Καπουλέτος:
Ε καλά τώρα! Δεν είπαμε και
τίποτα! Άλλωστε εγώ προσωπικά το Ρωμαίο τον συμπαθώ πολύ! Είναι τόσο.....
τόσο..... λεβέντης!
Παραμάνα:
Ά,! Αλήθεια; Ε, τότε τέλος καλό
όλα καλά!
Πάω τώρα να ενημερώσω την
ιουλιέτα ότι έδωσες την ευχή σου!
Μα πρώτα θα βεβαιωθώ πως το γάμο
θα χαλάσεις
Και του εμπόρου το μικρό γιο πως
θα τον εξεχάσεις!
ΧΟΡΟΣ
Αλί αλί και τρις αλί τα πάνω
ήρθαν κάτω!
Ο καπουλέτος βρέθηκε πιο κάτω κι
απ’τον πάτο!
Η παραμάνα τον κρατεί πολύ γερά
στο χέρι
Κι έτσι ο γάμος θα γενεί χωρίς να
βγει μαχαίρι!
μα μην προτρέχετε κοινό! το
τέλος δεν ήρθε ακόμη
εκπλήξεις και ανατροπές θα έχει
το ρομαντικό μπαλκόνι!
ΣΚΗΝΗ 4η
(ο ρωμαίος ντύθηκε πήρε και τα
δώρα που του παρήγγειλε η Ιουλιέτα και πάει να ζητήσει το χέρι της)
Κουδούνι...
Ανοίγει η πύλη:
Ρωμαίος:
Καλησπέρα σας. με λένε Ρωμαίο
πού είναι ο Καπουλέτος οεο;
Θυρωρός:
Περάστε στο σαλόνι, καθίστε και
θα τον ενημερώσω.
κι ύστερα θα πάω πίσω από την
κουρτίνα να κρυφακούσω!
Μη!!! Όχι από κεί, έχω
σφουγγαρίσει και γλιστράει!
(προς το κοινό)
ή μήπως να τον άφηνα τα μούτρα
του να φάει;
Καπουλέτος:
Καλώς τον γαμπρούλη μου! καλώς το
Ρωμαίο
Καλώς τον άντρα το βαρύ, το θαρραλέο!
(του ρίχνει σφαλιάρες στο σβέρκο)
Ρωμαίος:
Bonjour senior Kapouletto!
Καπουλέτος:
Τα γαλικά σε μάραναν, τρομάρα
σου! βγάλε το κασκέτο!
Ρωμαίος:
Σας έφερα φερέρο ροσέ
σοκολατάκια!
Δεν έχουν λήξει πολύ καιρό, έχουν
μόνο δέκα σκουληκάκια!
Καπουλέτος:
Αχ, κύριε πρέσβη, με
κακομαθαίνετε!
Ρωμαίος:
Ε, πώς, πρώτη φορά στο σπίτι σας!
Καπουλέτος:
Βρε ΡΕΜΑΛΙ! Μάγια έκανες
στην κορούλα μου και σε ερωτεύτηκε;;
Θυρωρός:(πίσω από την κουρτίνα)
καλά θα γίνει φονικό! γουστάρω
αγριάδες!
ο Καπουλέτος απ’ το θυμό έβγαλε
σαπουνάδες!
Ρωμαίος:
Τη θάμπωσε η ομορφιά μου και στα
δίχτυα μου μπλέχτηκε!
και η… κορμοστασιά μου και το …
πλάνο βλέμμα μου!
Υπηρέτης:
δωστου Ρωμαίε να καταλάβει! μην
τον φοβάσαι!
εχθροί είν’ οι πατεράδες σας,
μισιούνται αν θυμάσαι!
Ρωμαίος:
Δε σε φοβάμαι μάγκα μου! δε σε
φοβάμαι διόλου!
καλά μια κουβέντα είπαμε, μην
τρελαίνεσαι επιτόπου!
Messier kapouletto, το χέρι της κόρης σου ζητάω.
Καπουλέτος:
Αχ πόσο θα ‘θελα κάτω να σε
έριχνα και να σε κοπανάω!
και τι θα την κάνω βρε εγώ μετά
με αναπηρία;
Παραμάνα:
Μου φαίνεται παλάβωσες, θα πάρω
την εφορία!
Καπουλέτος:
Να το πάρεις το κορίτσι! Να το
πάρεις μη το παιδεύεις
Όλο το χωριό φωνάζει να το
πάρεις! Αλί σου όμως αν με κοροϊδεύεις!
Ρωμαίος:
Senior kapouletto, ζητάω το χέρι της κόρης σου.
ξέρω δεν με θες για γαμπρό μα αν
μου τ’ αρνηθείς
στα πόδια σου εδώ και τώρα να
σφάζομαι θα δεις!
Θυρωρός:
καλά αυτός δεν παίζεται! τι
θράσος που το έχει;
Καπουλέτος:
αν σ’ αρνηθώ την κόρη μου,
ορκίζεσαι να κόψεις
τις φλέβες σου στα πόδια μου,
χωρίς τη μοκέτα να μου λερώσεις;
Ρωμαίος:
χωρίς αυτήν εγώ δε ζω, είναι το
άλλο μου μισό!
Καπουλέτος:
παντρέψου την λοιπόν εσύ, μα
επιστροφές δεν παίρνω
γλιτώνω και γω από τη φυλακή και
την εφορία γδέρνω!
Ρωμαίος:
Απ’ τη χαρά μου την πολλή
Την παντρεύομαι χωρίς βρακί!
Τρέχω στο φίλο μου τον καρδιακό
Τα νέα να του προφτάσω στο
λεπτό!!!
Καπουλέτος:
Στάσου βλαμμένο ένα λεπτό, δεν
τέλειωσα το λόγο
στου εμπόρου το γιο εγώ τι θα πω;
έχουμε δώσει όρκο!
Ρωμαίος:
πες του πως δεν τον θέλει αυτή
ή πες του να πάει να πνιγεί!
Καπουλέτος:
αν άντρας είσαι όπως λες και
ήρωας περνιέσαι
τράβα και πες του το εσύ, να
δούμε πώς ξηγιέσαι!
για δες καλέ την κόρη μου τη δίνω
στο ρεμάλι!
(Υπηρέτης:
messier συγνώμη δηλαδή, μα είσαι στριμωγμένος!
την παραμάνα αν παρακούσεις,
σίγουρα είσαι χαμένος!)
Θυρωρός:
για δες καιρό που διάλεξε η
παραμάνα να σ’ απειλήσει!
τώρα που αλλάζει το νομοσχέδιο κι
ο νόμος θα σε πλουτίσει!
ΣΚΗΝΗ 5η:
(ο Ρωμαίος ετοιμάζεται γαμπρός
και η Ιουλιέτα νύφη)
Κορίτσια (‘όλα):
Σήμερα γά σήμερα γάμος γίνεται!
Σ’ ωραίο παλατάκι! Σ’ ωραίο
παλατάκι!
Σήμερα από σήμερα αποχωρίζεται
Η παραμάνα την ψυχοκόρη
Η παραμάνα την ψυχοκόρη…
(στον κουρέα)
Κουρέας:
Κάτσε ακίνητος σου λέω!
Ρωμαίος:
άουτς! Μα με έχεις κατακόψει! τι
σου φταίω;
Πώς θα πάω στο γάμο με τόσα
σημάδια;
Κουρέας:
Με το μέικ άπ θα είναι τα μάγουλά σου σα
φεγγάρια!
Φίλος γαμπρού:
Ρωμαίε! Ρωμαίε! Τρέξε να
κρυφτείς!
Ο πατέρας σου έρχεται! Κρύψου να σωθείς!
Ρωμαίος:
Με τόσα αίματα αν με δει, σίγουρα
κι αυτός θα με λυπηθεί!
Μοντεβίδα:
Που ‘ν’ τονε μωρέ;;; πού ‘ν’ τονε
να τονε σφάξω με τη μαχαίρα!
Ρωμαίος:
Πρόσεχε τα λόγια σου γιατί θα τη
φας τη σφαίρα!ααααααααα!
(ο Ρωμαίος πέφτει από την καρέκλα
του κουρέα και χτυπάει στο κεφάλι)
Κουρέας:
εδώ καλέ; μεσ’ στο μαγαζί; μ’ αίματα θα γεμίσει!
τραβάτε έξω! όπως παλιά! η
παράδοση να κρατήσει!
Ρωμαίος:
είναι βαρύ για σένανε την τιμή
σου να αψηφίσω
μα εγώ την ερωτεύτηκα και μακριά
της δε θα ζήσω!
Μοντεβίδα:
τι προσβολή! τι εμπαιγμός!
γονάτισε να σε σφάξω!
Φίλος γαμπρού:
πίσω και σ’ έφαγα χλε χλε!
κόκκινο θα σε βάψω!
Ρωμαίος:
αφήστε την να μου ορμήξει! απ’ το
στρατό έχω συνηθίσει!
Μοντεβίδα:
το γάμο τούτο που θαρρείς πως
σύντομα θα γίνει
να μη βιαστείς να το χαρείς η
νύφη μόνη θα μείνει!
Ρωμαίος:
πατέρα κάτσε φρόνιμα, λόγους
βαριούς μη δίνεις!
κατάρες κι άλλες απειλές στα
μούτρα μη μου φτύνεις!
Μοντεβίδα:
μη μου το λες! να μου το πείς!
νομίζεις πως θα παντρευτείς;
Ρωμαίος:
θα σου το πω, θα σου το πω,
σε λίγο πάω να παντρευτώ!
Μοντεβίδα:
συγκίνηση με έπιασε, θυμήθηκα στα
νιάτα ,
που το ‘παιζα σκληρός κι εγώ και
έσπαγα και πιάτα!
Ρωμαίος:
κάνε στην άκρη τώρα εσύ, το μούσι
να ξυρίσω
Μοντεβίδα:(σκέφτεται και πηγαινοέρχεται….)
μα ναι, αυτό κι αν είναι τρομερό!
με τον εχθρό μου συμπεθέρα θα
γενώ;
για στάσου γιε μου ένα λεπτό!
φέρε μου απ’ το αμάξι μου το μπλε
μου το τσαντάκι
έχω εκεί τα χάπια μου, να πιω ένα
φαρμακάκι!
και συ ταλαίπωρε υιέ, σε ύπνο
βαθύ θα βυθιστείς
με το Μορφέα κανόνισα ως το πρωί
να «ξεκουραστείς»!
χιχιχιχιχιχιχι!
(η Μοντεβίδα ρίχνει υπνωτικό στον
καφέ του Ρωμαίου)
Φίλος γαμπρού:
Ρωμαίε, φίλε καρδιακέ; σαν τι να
σου συμβαίνει;
κοιμήθηκες στο γάμο σου; η νύφη
περιμένει!!!!
ξύπνα να φύγουμε καλέ! αργήσαμε
για το γάμο!
αχ τι να κάνω ο καψερός; ξύπνα τον
κόσμο χάνω!!!!
Κουρέας:
τώρα που έπεσε ξερός, μου ήρθε
μια ιδέα!
να δοκιμάσω πάνω του κουρέματα
ακραία!
θα κόψω λίγο αριστερά, ξυρίζω από
δεξιά
δυο τούφες κόκκινες εδώ
μακρύ τσουλούφι από δω…..
Φίλος γαμπρού:
κουρέα κάτσε φρόνιμα, κι ευχήσου
να ξυπνήσει
γιατί ο γάμος άρχισε μα είναι
μόνη η νύφη!
(μουσική: ……)
ΣΚΗΝΗ 6η ο γάμος
(μαζεύεται ο κόσμος και
σχολιάζει…)
κυρά Σωσώ:
άργησε λίγο ο γαμπρός ή λέω λάθος
ώρα;
κυρά Κική:
μπορεί να βρήκε κίνηση… μα δες τι
φοράει η Δώρα!
κυρά Πέπη:
το Γκούτσι του ’99 παλιό και
φορεμένο!
κυρά Σωσώ
κι εκείνο το γοβάκι της! τακούνι
χαλασμένο!
Χρυσό μου όπου κι αν κοιτώ
κακογουστιά μεγάλη!
ακόμη και το νυφικό της Τζούλιας
άκουσα πως είναι χάλι!
κυρά Κική
εγώ ακόμα απορώ τι να γινε ο άλλος
ο πλούσιος εκείνος ο γαμπρός ο
Αμερικάνος!
κυρά Σωσώ:
απ΄την Ευρώπη ήταν καλέ! σου το
‘πα στο ξανάπα!
κυρά Πέπη:
οι αρραβώνες χάλασαν! ζητούσε
μεγάλη προίκα
κυρά Κική:
εγώ άκουσα πως έκανε μεγάλη
συμφωνία
και πήρε για γυναίκα του μια απ’
την Ιαπωνία
και ταξιδεύει συνεχώς , μαζί με
την κυρία
και δεν του καίγεται καρφί για τη
δικιά μας, Ιουλία
Σκηνή 6η , 2ο μέρος
(ο φίλος του γαμπρού έρχεται
τρέχοντας μαζί με τον Φτερωτό έρωτα)
Φίλος γαμπρού:
τρέχα για να προλάβουμε να πούμε
τα μαντάτα!
πως ο Ρωμαίος έπεσε στου Μορφέα
τη στράτα!
μέχρι αύριο τουλάχιστον αργά θε
να κοιμάται!
ο γάμος αναβάλλεται κι η νύφη θα
λυπάται!
Φτερωτός έρωτας
πού έμπλεξα ο ταλαίπωρος!
κουτσαίνω μη με σπρώχνεις!
Φίλος γαμπρού:
προχώρα και αργήσαμε!
Φτερωτός έρωτας
καλά ντε! μη θυμώνεις!
( μπαίνουν στο σπίτι του
Καπουλέτου)
Θυρωρός:
κουμπάρε σαν να αργήσατε! πού
είναι ο γαμπρός;
και λίγο θέλει ο άρχοντας να
αλλάξει γνώμη! εμπρός!
Φίλος γαμπρού:
φώναξε τον αφέντη σου, συμβαίνουν
γεγονότα!
Φτερωτός έρωτας
ο γάμος αναβάλλεται.
Καπουλέτος:
ποιος χτύπησε την πόρτα;
κουμπάρε πού είν’ ο γαμπρός;
αργεί και θα θυμώσω!
δε φτάνει που τον δέχτηκα! ας
όψεται η Φρόσω!
Φίλος γαμπρού
εκεί που τον ξυρίζαμε στου
μπαρμπέρη το μαγαζί
έπεσε και κοιμήθηκε σε ύπνο όμως
βαθύ!
Καπουλέτος:
το ‘λεγα πως το αγόρι αυτό χαμένο
είναι πολύ!
κοιμήθηκε στο γάμο του! αυτό πάει
πολύ!
Φτερωτός έρωτας
μα μη θαρρείς πως το ‘θελε, πριν
βάλει το ζελέ,
υπνωτικό του έριξε η μητέρα
του στον καφέ!
Καπουλέτος:
πόλεμο θές συμπεθέρα; πόλεμο θα
σου κάμω!
θα σε εξοντώσω Μοντεβίδα, και με το
παραπάνω!
την Τζούλια την μονάκριβη κι
αγαπημένη κόρη
δεν την έχω για το γιόκα σου! κι
ας είναι lovestory!
Θυρωρός:
άρχοντα η ιουλιέτα μας, το έμαθε
και κλαίει!
απαρηγόρητα θρηνεί! θα σκίσει τις
κουρτίνες λέει!
Καπουλέτος:
μήνυμα στείλε γραπτό , στον εχθρό
μου τον ορκωτό
πως αν πλησιάσει ο γιος του κατά
δω, το κεφάλι θα του πάρω στο λεπτό!
Θυρωρός:
μισό λεπτό αφεντικό!
δεν έχει σήμα το κινητό!
ΣΚΗΝΗ 7η (το τραγικό σχέδιο)
Ρωμαίος:(χασμουριέται, ξυπνάει και δεν ξέρει τι ώρα είναι…)
τι μέρα είναι; τι ώρα είναι και
ποια χρονιά;
Κουρέας:
είναι Παρασκευή, η ώρα δέκα, του
2016
κι έχει μια μέρα, χωρίς να
βρέξει!
Ρωμαίος:
σαν κάτι να ‘χα σκοπό να κάνω,
αλλά όμως τι;
Κουρέας:
στο γάμο σου είχες μόνο να πας,
να με πληρώσεις ένα ξύρισμα μου
χρωστάς!
Ρωμαίος:
οϊμέ οϊμέ! αλί αλί και τρις αλί!
το γάμο μου έχασα από τον ύπνο
τον πολύ!
Κουρέας:
και τώρα πού πας; στην εκκλησία;
Ρωμαίος:
όχι καλέ! πρώτα θα περάσω από την
πλατεία!
μου μύρισε κοντοσούβλι! πείνασα!
η ώρα είναι μία!
(φεύγουν)
Παραμάνα:
η κόρη η ψυχοκόρη μου πληγώθηκε
και κλαίει
κι ο άσπλαχνος πατέρας της να
αλλάξει γνώμη δε λέει!
μονάχα ας ελπίζουμε στο ραντεβού
που έχουν
τη λύση του προβλήματος να βρουν
και να μην τρέχουν!
(φεύγουν)
το ραντεβού(μπαίνει η ιουλιέτα
και ο Ρωμαίος κρυμμένος την περιμένει στο ραντεβού)
Ρωμαίος:
ώ! τι οπτασία περνά από μπροστά
μου!
μην είναι άγγελος τη γης; ή μήπως
η δικιά μου;
γιατί παιδιά προσέξτε με, αν
είναι Ιουλιέτα
θα φάω ξύλο που τόλμησα να
κοιμηθώ ώρες δέκα!
φίλος Ρωμαίου:
Ρωμαίε πάψε να μιλάς μονάχος με τα
δέντρα
και εμφανίσου εκεί μπροστά στην
πιο μεγάλη πέτρα.
πες της αυτά που μου ‘λεγες μήπως
σε συγχωρήσει
αλλιώς το βράδυ για ποτά θα
τρέχουμε στη βρύση.
Ιουλιέτα:
βρε άχρηστε , ανεπρόκοπε, και
σφάλμα μέγα της φύσης
φιρί φιρί το πάς μου φαίνεται
πάλι να με εξοργίσεις!
δεν μπόρεσες να κρατηθείς για
ύπνο να μην πέσεις
να έρθεις πρώτα στην εκκλησιά
στεφάνι να φορέσεις;
Ρωμαίος:
ώ λατρεμένη αγάπη μου, αστέρι και
καρδιά μου
συγχώρα τον αμαρτωλό, και έλα εδώ
κοντά μου!
Ιουλιέτα:
ας όψεται που σ’ αγαπώ, όμως
αυτό να ξέρεις
μετά το γάμο μας μικρέ πολύ θα
υποφέρεις!
σφουγγάρισμα και σκούπισμα, και
πλύσιμο τα πιάτα,
πλυντήρια, στεγνωτήρια θα κάνεις
όλη τη λάτζα!
φίλος Ρωμαίου: (τον σκουντάει με νόημα)
δέχεται ότι κι αν του πεις,
αντίρρηση καμία
μονάχα να του υποσχεθείς πως θα
πας στην εκκλησία!
Ιουλιέτα:
και πως θαρρείς βρε έξυπνε πως
πάμε να παντρευτούμε;
πιο πιθανό το ‘χω εγώ να πάμε να
πνιγούμε!
ο Καπουλέτος θύμωσε, καπνούς
ακόμα βγάζει!
δε θέλει μήτε να σε δει, μήτε να
σε κοιτάζει!
το γάμο μας ακύρωσε οριστικά. Για
πάντα!
Ρωμαίος:
ο πεθερός μου δηλαδή δεν θέλει
την αφεντιά μου;
πώς θα τ’ αντέξω αυτό απορώ! θα
πάω ν’ αυτοκτονήσω!
φίλος Ρωμαίου
μην παίρνεις φόρα μάγκα μου! και
μην εγκαταλείπεις!
ας βάλουμε σε εφαρμογή το σχέδιο
«φαρμακοτρίφτης»
αλάθητο είναι σα σχέδιο, ξανά
δοκιμασμένο
και δε χρειάζεται να μιλάς, θα
κάνεις τον πεθαμένο!
Ιουλιέτα:
μου θύμισες κουμπάρε μου,
ελληνική ταινία,
τους Βροντοφουρτουνάκηδες που πίστεψαν με τη μία
πως το Κατερινιώ απόθανε με το Μανούσο
αντάμα
και τότε όλοι μονιάσανε και
πλάνταξαν στο κλάμα!!!
Ρωμαίος:
τι έξυπνα αγάπη μου που είναι τα
σχέδιά σου!
καλά το έλεγα εγώ πως μοιάζεις
στη μαμά σου!
του τράγου του πατέρα σου τίποτα
δεν του πήρες
εκτός κι αν είν’ η προίκα σου κανά κασόνι
λίρες!
Ιουλιέτα:
καλά το λένε οι παλιοί! ο έρωτας
τυφλώνει!
σε λίγα χρόνια θα απορώ γιατί τον
έχω ακόμη!
αχ έρωτα τρελέ θεέ, πού μου
‘ριξες το βέλος;;;;;;
δεν έσπαγε η σφεντόνα σου να
‘χουμε άλλο τέλος;
Φτερωτός έρωτας:
σαν πάλι να με κάλεσαν ανθρώπινες
υπάρξεις
ώχ! πάλι εσύ τρελέ Ρωμιέ; θέλεις
να με ταράξεις;
το βέλος μου το έριξα με περιττή
σοφία
γιατί εσείς ταιριάζετε το λένε
στα βιβλία!
Ρωμαίος:
μπορεί να λέει διάφορα για μένα
με κακία
πως μ’’ αγαπάει όμως τρελά αυτό
έχει σημασία!
(πάει κοντά της)
ας μην αργούμε άλλο πια, και
πέρασε η ώρα
εγώ θα πάω στο φαρμακοποιό,
φαρμάκι για να πάρω!
Ιουλιέτα:
και γω θα ρίξω μια σταλιά από το
μπουκαλάκι
στον πρωινό το γάλα μου να πέσω
σε χειμερία νάρκη!
φίλος Ρωμαίου:
προσέξτε και οι δυο καλά, λίγες
σταγόνες πιείτε
γιατί αν το παρακάνετε θα παρακοιμηθείτε!
για δέκα ώρες το σώμα σας θα
είναι παγωμένο
και θα το χάψουν όλοι τους πως
είναι πεθαμένο.
Φαρμακοποιός:
άκουσα με φωνάξατε και θέλετε
βοήθεια
ξέρεις φίλε Ρωμαίε μου αυτά δεν
είναι παιχνίδια!
για να σας φτιάξω υπνωτικό που
θαύματα θα κάνει
πρέπει να είμαι σίγουρος κανείς
να μην πεθάνει!
Φιλος Ρωμαίου, Ρωμαίος, Ιουλιέτα:
δώσε μας οδηγίες γρήγορα, πώς
πρέπει να το πιούνε
και άσε τα λόγια τα πολλά και
πρέπει να βιαστούμε!
Βοηθός Φαρμακοποιού:
Μόλις, λοιπόν, το φάρμακο στο
στόμα σου εισέλθει,
το γαστρικό σωλήνα σου θα πρέπει
να διέλθει.
στο στόμα σου το άμυλο, την πέψη
θα αρχίσει
και με το σάλιο σου μαζί, στην
καταπιόνα θα κυλίσει!
Φαρμακοποιός:
από το φάρυγγα γλιστρά, στον
οισοφάγο να φτάσει
φρόντισε να μην είσαι νηστικός,
καούρα θα σε πιάσει!
Σαν πέσει στο στομάχι σου, το
μαγικό μου υγρό,
μια νύστα θα σε κυριεύσει, το
χρώμα σου θα ναι χλωμό.
Βοηθός Φαρμακοποιού:
Και σαν η πέψη ολοκληρωθεί, καλά
να το θυμάσαι,
θα πέσεις κάτω ξερός, 48 ώρες θα
κοιμάσαι!
το φάρμακο που θέλετε μία φορά
μπορείτε
μονάχα να το πάρετε για αυτό καλά
σκεφτείτε!
ΣΚΗΝΗ 8η:
το φαρμάκι κύκλους κάνει
και σε λάθος στόμα φτάνει!
Υπηρέτης: (Μπαίνει τραγουδώντας)
καλημέρα τι κάνεις;
να ‘σαι πάντα καλά.
κι όταν είσαι κοντά μου
κι όταν είσαι μακριά!
Παραμάνα:
μην τραγουδάς πρωί πρωί, κι μου
βουΐζει το αριστερό τ’ αυτί
κάτι θα ακούσω κι όχι για καλό,
το ‘χω για γρουσουζιά το αριστερό!
Υπηρέτης:
α! άκουσε να σου πω Φρόσω,
σαν έφυγε ο Θάνος σου να γίνει
ναυτικός
υστερική κατάντησες για
συμμορφώσου, εμπρός!
και φτιάξε μου και πρωινό γιατί
πολύ πεινάω
και στύψε μου κι έναν χυμό στον
κήπο για να πάω!
Θυρωρός:
κάνε Φροσούλα μου να χαρείς ένα
χυμό και για μένα
να πάω στην πόρτα γρήγορα να
υποδεχτώ κανέναν.
παραμάνα:
α!! παρατήστε με και σεις, έχω
πολλές σκοτούρες
η Τζούλια ξύπνησε νωρίς και όλο φέρνει
σβούρες!
ανήσυχη μου φάνηκε, δεν ήπιε ούτε
γάλα
μον’ τ’ άφησε στο δίσκο της και
έτρεξε στη σάλα!
Υπηρέτης:
ανησυχήστε εσείς γι’ αυτό.
εγώ το γάλα της θα πιω
να πάω γρήγορα έξω
τον κήπο να κουρέψω.
(πίνει το γάλα)
(μπαίνει η Ιουλιέτα)
Ιουλιέτα:
παραμάνα; που είναι το γάλα μου;
εδώ το είχα αφήσει!
παραμάνα:
το ήπιε ο υπηρέτης μας, το ποτήρι
είναι στη βρύση!
Θυρωρός: (κοιτάει έξω από το παράθυρο)
τρεχάτε όλοι στην αυλή! κι ο
υπηρέτης έχει αφρίσει!
παραμάνα:
οϊμέ οϊμέ και είδα όνειρο κακό!
ήμουνα λέει με το Θάνο μου και
τρώγαμε ψαράκια.
και ξύπνησαν και σηκώθηκαν από το
πιάτο τα μπαρμπουνάκια!
τι να ‘παθε καλέ αυτός; και να
που βγήκε αληθινό.
φωνάξτε γρήγορα το γιατρό!
Ιουλιέτα:
τι να ‘παθε άραγε ο κακομοίρης;
κάτι τον πείραξε παιδιά!
ίσως η σούπα χθες το βράδυ να του
‘πεσε βαριά!
πάω εγώ τώρα στην κουζίνα, να φάω
κανένα τυροπιτάκι.
(τρέμουν τα χέρια της και τα
αφήνει κάτω…., φεύγει τρέχοντας)
θυρωρός: (μιλάει στην παραμάνα)
θα τον τραβήξω ως το κρεβάτι. έλα
βάλε και συ ένα χεράκι!
(μπαίνει η κυρά Σωσώ)
κυρά Σωσώ:
διάλυση βαρέσανε στην έπαυλη αυτή
ο θυρωρός είναι άφαντος, μα πού
είναι οι λοιποί;
κι η παραμάνα έφυγε; άδεια και η
κουζίνα;
μμμμ, βλέπω κάποιος μαγείρεψε και
έκανε φασίνα!
(τρώει τα τυροπιτάκια της
Ιουλιέτας)
μμμμμμ τι νόστιμα καλέ αυτά τα
τυροπιτάκια;
ας φάω ακόμα κανα δυο που είναι
τόσο αφράτα!
( τρώει και αρχίζει να
χασμουριέται)
αχου μια νύστα με έπιασε, ας
κάτσω πριν να φύγω
ας π ε ρ ι μ έ ν ω λ ί γ ο ε δ ώ, λίγο μονάχα λίγοοοο…..
(κοιμάται και ροχαλίζει δυνατά)
(μπαίνει μέσα η Λαιδη Καπουλέτου)
Λαιδη Καπουλέτου:
μα πού εξαφανίστηκαν όλοι
σήμερα τέλοσπάντων;
δε βρίσκω μήτε θυρωρό μήτε
κανέναν άλλον!
(ρωτάει στο κοινό)
ακούτε κάτι εσείς εκεί; σα ζώο να
βρυχάται;
μπα! είμαι σχεδόν σίγουρη!
λιοντάρι είναι; κοιμάται;
(ψάχνει…)
(ουρλιάζει τρομαγμένη)
κυρά Σωσώ; τι θες εδώ; γιατί
έχεις κλειστά τα μάτια;
και τι δυνατό ροχαλητό;
νυστάζεις; είσαι κομμάτια;
καλέ; γιατί δεν απαντάς; τι ήρθες
αφού νυστάζεις;
ψιτ ψιτ ! καλέ! σήκω καλέ! σταμάτα με τρομάζεις!
Βοήθεια! Βοήθεια! μια νεκρή στην
κουζίνα μου!!!!
Βοήθεια! Βοήθεια! Βοήθεια! Βοήθεια!
θυρωρός:(έρχεται θυμωμένος)
Κυρία μου; τη σκότωσες; επειδή
είναι κουτσομπόλα;
δεν έπρεπε, ας περίμενες να
μάθουμε κάτι από όλα!
Λαιδη Καπουλέτου:
μα!....
ΧΟΡΟΣ
το φαρμάκι κύκλους κάνει
και σε λάθος στόμα φτάνει!
Ιουλιέτα πάρε απόφαση να πιεις
εσύ ότι μένει
γιατί έτσι θα εξοντώσετε όλη την
οικουμένη!
μα κι ο Ρωμαίος παρακεί δε
λέει να το βάλει
το φάρμακο στο στοματάκι του. όλο
χαζομεράει!
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
(παραπέρα ο Ρωμαίος με τους
φίλους του στο καφενείο συζητάνε
ο Ρωμαίος βάζει το φαρμάκι σε ένα
ποτήρι με κρασί και το κοιτάει, σχεδόν έτοιμος να το πιει)
Σάκης:
Ρωμαίε! σαν να ίδρωσες, σε βλέπω
και κρυώνεις;
μήπως και μας αρρώστησες; δεν
κάνει κρασί να πίνεις!
φέρ’ το σε μένα φίλε μου και θα
σου φτιάξω τσάι
έχω με γεύσεις εξωτικές που έφερα
από τη Χαβάι
(πίνει το κρασί του Ρωμαίου και
πέφτει κάτω…)
Τάκης:
φίλε μου Σάκη καρδιακέ; τι
έπαθες; θες γιατρό;
βοήθεια φίλοι έχουμε επείγον
περιστατικό!
σφιγμό δεν έχει! κι άσπρισε το
χρώμα του στο λεπτό!
σαν πεθαμένος φαίνεται! πάω να
τρελαθώ!
Ρωμαίος:
τι έκανα ο άσπλαχνος! τι έκανα ο
κακούργος!
το φίλο μου τον νάρκωσα! είμαι
πολύ ραδιούργος!
μου χύθηκε το μπουκαλάκι μέσα στο
μπωλ του φαγητού
σε λίγο όλοι εδώ μέσα θα
κοιμούνται του καλού καιρού!
θυρωρός: ( μπαίνει στη σκηνή τρομαγμένος)
μαντάτα άσκημα παιδιά πάλι
συμβαίνουν πάνω
στου Καπουλέτου το αρχοντικό
έπεσε φονικό μεγάλο!
ο υπηρέτης έπεσε ξερός πάνω στα
κλαδευτήρια
και η γειτόνισσα μετά! κι η
παραμάνα η ίδια!
όλοι πεθάναν σήμερα, εκτός
απ’ τον αφέντη
και τη γλυκιά κορούλα του. εδώ
όμως τι συμβαίνει;
Ρωμαίος:
και μας εδώ ο φίλος μας ο Σάκης
σαν να λείπει!
επιδημία θα ‘πεσε! ποιος ξέρει;
καμιά γρίπη!
θυρωρός:
η Ιουλιέτα μου ‘δωσε σημείωμα να
σου δώσω
σαν περιστέρι πέταξα για να σε
ανταμώσω
(ξετυλίγει έναν πάπυρο)
«αν είσαι ξύπνιος πρίγκιπα μου
έλα στο μέρος το γνωστό
και αν κοιμάσαι λεβεντιά μου
θα έρθω εγώ για να σε βρω»
Ρωμαίος:
τρέχω τρέχω να προλάβω, με καλεί
η αγάπη μου
αχ! πώς να της πω πως χύθηκε όλο
το φαρμάκι μου;
ΣΚΗΝΗ 9η Η
τελική απόφαση:
Ρωμαίος:
Ιουλιέτα μου έφτασα ως το
παράθυρό σου
βγες λίγο έξω να σε δω, ρίξε μου
τα μαλλιά σου!
Ιουλιέτα:
άσε τις μπούρδες και έχουμε
πρόβλημα μεγάλο!
όλους τους ξεπαστρέψαμε, δεν έχω
φάρμακο άλλο!
και δεν είναι μοναχά αυτό! σε
λίγο καταφτάνει
ο γιος του εμπόρου μάγκα μου
γυναίκα του να με κάνει!
Ρωμαίος:
δεν το μπορώ, δεν το βαστώ! ο
αντίζηλος σιμώνει!
Ιουλιέτα:
πρέπει να δράσεις στο λεπτό!
αυτός κοντοζυγώνει!
Ρωμαίος:
και τι να κάνω αγάπη μου φαρμάκι
δεν έχω άλλο!
μια είναι η λύση τώρα πια! να πάω
να βρω το Χάρο!
(βγάζει το σπαθί και ετοιμάζεται
να αυτοκτονήσει)
Ιουλιέτα:
Μη πρίγκιπά μου! βάστα γερά! δε
θέλω να πεθάνεις!
σ’ αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά
μονάχα εσύ μου κάνεις!
Ρωμαίος:
αντίο όμορφη κυρά! αντίο
αγαπημένη!
σα φάντασμα θα τριγυρνώ σ’ όλην
την οικουμένη
Ιουλιέτα:
μα… τι συμβαίνει;
Ρωμαίος:
δεν μπορώ! φοβάμαι μην πονέσω!(κλαίει)
αχ είναι τόσο δύσκολο εγώ να
αυτοκτονήσω!
Ιουλιέτα:
κουράγιο κάνε μια στιγμή! μαζί να
φύγουμε απ’ τη ζωή
κλείσε τη μύτη σου και συ να
σκάσουμε κι οι δυο μαζί!
(κλείνουν τη μύτη τους και
προσπαθούν να πεθάνουν,
ακούγονται βήματα)
(μπαίνει ο ναυτικός)
Θάνος ο ναυτικός:
Φρόσω μου! ευφροσύνη μου! γύρισε
ο καλός σου!
ο ναυτικός ο άντρας σου! το άλλο
το μισό σου!
ταξίδευα στις θάλασσες χρόνια και
άλλα χρόνια
κι έγινα πλούσιος πολύ! της πήρα
και μεταξωτά σεντόνια!
μα τι συμβαίνει κατά κει; τι
κάνουν τα βλαμμένα;
Ε! ψιτ εσείς! φωνάξτε μου τη
Φρόσω βρε καημένα!
καλέ; για τι δεν απαντούν και τα
ρουθούνια φράζουν;
σαν τα βατράχια φούσκωσαν! καλέ
αυτοί θα σκάσουν!
(η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίος
ανοίγουν τη μύτη τους και αναπνέουν βαθιά)
Ρωμαίος:
ουφ!!! δύσκολο πράγμα ο θάνατος,
ο Χάρος δε μας θέλει!
Ιουλιέτα:
θέλουμε να πεθάνουμε, εσύ ποιος
είσαι πάλι;
Θάνος ο ναυτικός:
ο Θάνος είμαι κούκλα μου, της
Φρόσως η αγάπη
που έφυγα στη θάλασσα πάνε χρόνια
είκοσι και κάτι!
γύρισα να την παντρευτώ, χωρίς
αυτήν δεν κάνω
αν δεν τη βρω, στα σίγουρα, μαζί
σας θα πεθάνω!
καλά εγώ αλλά εσείς; γιατί το
προσπαθείτε;
στο άνθος πάνω της ζωής εσείς
γιατί δε ζείτε;
Ρωμαίος:
Φίλε μου αγαπιόμαστε μα ετούτη
την αγάπη
δεν την εγκρίνουν οι γονείς από
κακό γινάτι!
Θάνος ο ναυτικός:
γι αυτό χολόσκασες μικρέ και συ
βρε κοπελιά μου;
βρείτε μου τη Φροσύνη μου και γω
θα βάλω τα δυνατά μου!
σαν πάτε εις της εκκλησιά και
γάμο διαπράξετε
κανένας δε θα σας ζητά τη γνώμη του να
αλλάξετε.
τα στέφανα θα βάλουμε και γω
κρυφός κουμπάρος
μα είναι όμορφη η ζωή το λέει και
ο Χάρος!
Χάρος:
όμορφη είναι η ζωή σ’ αυτόν τον
κόσμο τον πλάνο
μα έχω υποχρέωση, όσους καλούν να
τους ξεκάνω!
μα ετούτοι με καθυστερούν, και
θέλουν και δε θέλουν!
άφησα τρία εγκεφαλικά εντατική
τώρα τους στέλνουν!
ήρθα που ήρθα ως εδώ, μη φύγω μ’
άδεια χέρια!
να πάρω τον πατέρα σου που είστε
στα μαχαίρια;
Ιουλιέτα:
φύγε όπως ήρθες Χάροντα, κι αν έχουμε
μαλώσει
δε θα τον πάρεις! δίνε του!
υπάρχουν πελάτες τόσοι!
(μπαίνει η παραμάνα
κατακουρασμένη, παραπατάει….)
παραμάνα:
πώ πω τι νύστα ήταν αυτή, τι
κούραση μεγάλη;
δέκα ώρες κοιμήθηκα στου Μορφέα
την αγκάλη!
τι βλέπουνε τα μάτια μου; ακόμα
θα κοιμάμαι!
βλέπω το Θάνο μου μπροστά!
καθόλου καλά δεν πάμε!
μου φαίνεται πως γέρασα και ότι
θέλω βλέπω…
Θάνος ο ναυτικός:
εγώ είμαι ζαργάνα μου! τον
….Μορφέα τον …..παραβλέπω!
παραμάνα:
για τσίμπα με να το αισθανθώ! εσύ
είσαι θανούλη;
Θάνος ο ναυτικός:
ολόκληρος και πάμπλουτος! φιλάκι
στον αντρούλη;
άσε τα νάζια για μετά, καμώματα
και ζήλιες
έχουμε χρόνο για όλα αυτά, τώρα
κράτα εσύ τσίλιες.
θα φυγαδέψω τα παιδιά, να πάμε
στην εκκλησία
γάμο κρυφό να κάνουνε με δίχως
ευλογία
(φεύγουν κρυφά από τη σκηνή)
μουσική: βάλς του γάμου – Ε.
Καραϊνδρου
ΧΟΡΟΣ:
τα δύσκολα τελειώσανε κι ο
μυστικός ο γάμος
γίνεται τώρα στην εκκλησιά κι ο
Θάνος είν’ κουμπάρος!
μα ποιος τολμά ποιος χαίρεται το
μήνυμα να δώσει
στου Καπουλέτου τα αυτιά και να
τον εξοντώσει;
μόνο η παραμάνα μας περίσσιο έχει
θάρρος
δεν τον φοβάται τώρα πια. μα ούτε
και ο κουμπάρος!
(η Λαιδη Καπουλέτου ψάχνει την
κόρη της. από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί ο γιος του εμπόρου)
Λαιδη Καπουλέτου:
Ιουλιέτα; Ιουλιέτα; Ιουλιέτα;
παιδί : (μπαίνει και κρατά μπουμπουνιέρες)
τι σου συμβαίνει κυρία μου; γιατί
είσαι αγχωμένη;
Λαιδη Καπουλέτου
μα πού είστε όλοι σήμερα;
αισθάνομαι σα χαμένη!
παιδί :
και πού σαι ακόμη αρχόντισσα, σου
φέρνω κάτι μαντάτα!
που θα βαράς αλύπητα την κεφαλή
σου στη στράτα!
χιχχιχιχι!!!
Λαιδη Καπουλέτου:
τι ‘ ν’ τούτο που κρατάς;
παιδί :
της κόρης σου το νάζι!
Λαιδη Καπουλέτου:
για φέρε να το δω; πάλι
κάτι ετοιμάζει!
παιδί 1:
μη φας πολλά έχεις ζάχαρο! αν και
σίγουρα θα σου ανέβει
κάτσε να απομακρυνθώ, μου
φαίνεται πως της σαλεύει!
Λαιδη Καπουλέτου:
όϊμέ! όϊμέ! και τρις οϊμέ! άτιμε
θα πεθάνεις!
και να ‘θελες παιδάκι μου, τέτοιο
κακό δεν κάνεις!
βλέπουν καλά τα μάτια μου; για με
γελά η θωριά μου;
επήγε και παντρεύτηκε η κόρη η
δικιά μουουου;;;;
παιδί :
πριν λίγη ώρα πέρασα έξω απ’ το
ξωκλήσι
και μ’ έστειλαν για να σου πω,
πως όλα έχουν λήξει!
ο γάμος ήδη έγινε, τα στέφανα
τελειώσαν!
κουφέτο;;;; φάε καλέ κανα δυό!
στο δρόμο ήδη λιώσαν!
Λαιδη Καπουλέτου:
οϊμέ! αλί αλί!
τι συμφορά; και τι ντροπή;
βαιβαί βαιβαί! τι ήταν αυτό;
φέρε το χάπι για το εγκεφαλικό!
παιδί :
(τρέχει και φέρνει το χάπι)
Κυρία μου μη χολοσκάς, η μοίρα της ήταν γραφτό, έτσι να τα
φέρει
την έχθρα σου μαλάκωσε, η οργή
είναι κακό ταίρι.
σβήσε τον πόνο κι άκουσε, τι λέει
η καρδιά σου
μια κόρη έχεις μονάκριβη, σφίξ’
την στην αγκαλιά σου.
άλλωστε όλα γίνονται για κάποιον
λόγο λένε
το μίσος κι η έχθρα κάνουνε τους
γύρω μας να κλαίνε!
Λαιδη Καπουλέτου:
φτάνει! enough! με έπεισες! άλλαξα γνώμη ήδη
ζέψε μου τα άλογο να πάω, να
υποδεχτώ τη νύφη!
παιδί μου είναι άλλωστε, δεν πρέπει
να το χάσω,
κι όταν θα γίνω και γιαγιά, απ’
τη χαρά θα κλάψω!
πάμε.
(φεύγουν από τη σκηνή )
ΣΚΗΝΗ 10η
(εμφανίζονται στη σκηνή από τον
παράδεισο ο πραγματικός Ρωμαίος, η πραγματική Ιουλιέτα και ο Σαίξπηρ)
Σαίξπηρ: (περπατάει πέρα δώθε)
to be or not to be; ιδού η απορία!
να ζει κανείς ή να μη ζει;
να προσπαθεί κανείς ή να μην
προσπαθεί;
τόσους αιώνες και γω προσπαθώ
μία απάντηση να βρω
στην απορία μου αυτή
που μου ΄χει φάει την ψυχή!
Ρωμαίος:( τον κοροϊδεύει)
και στo Vilabacho ακόμα τρίβουν!
καλά εσύ δεν έχεις το θεό σου!
ακόμα αναρωτιέσαι και απορείς
αν τον έρωτα αξίζει να τον ζεις;
Ιουλιέτα:
πήρε τ’ αφτί μου πρόσφατα μια
ιστορία φοβερή
που θύμιζε τον έρωτα που ζήσαμε
μαζί
τις μοίρες έβλεπα καιρό με γέλια
να μαγειρεύουν
την ιστορία να αλλάζουν και τον
κόσμο να παιδεύουν!
Γι’ αυτό σας έφερα στη γη από
κοντά να δούμε
ποιοι είναι αυτοί που εύκολα,
ανατροπές τολμούνε!
Σαίξπηρ:
δεν το πιστεύω! unbelievable! έχω εξοργιστεί!
η ιστορία σας παιδιά ήταν πάντα η
μοναδική!
θα φάω το καπέλο μου! θα αρχίσω
να ουρλιάζω!
θύμωσα! δεν μπορώ να σταματήσω να
φωνάζω!
ποιος τόλμησε φρικτά το έργο μου
να αλλάξει
το μεγαλείο του έρωτα στα μέτρα
του να φτιάξει;
ποιος άτιμος μου έκλεψε σενάριο
και σκηνοθεσία
και όλα σαλάτα τα ‘κανε με
μπόλικη φαντασία;
Άμα τον πιάσω το λωλό κομμάτια θα
τον κάνω
τρίζουν τα κοκαλάκια μου και
τρέχω κάτω πάνω!
αρχαίος φτερωτός δάσκαλος του έρωτα:
κάνουν λάθος να νομίζουν ότι δεν
μπορώ
να τα πάρω και γω στο κεφάλι και
να εκραγώ!
τόσους αιώνες δάσκαλος τους έμαθα
τα βέλη
να τα πετάνε προσεκτικά! όχι όπου
ο καθένας θέλει!
κι αυτός ο έρωτας ο φτερωτός που
έχει και πτυχίο
απ΄ τη σχολή μου έκλεψε του
Σαίξπηρ το αρχείο!
γι αυτό επαναλαμβάνεται η ίδια
ιστορία!
τα ‘χω πάρει! αφήστε με! θα φάει
τιμωρία!
τους κανόνες μου παρέβλεψε και
πέταξε δυο βέλη
σε ζευγάρι αταίριαστο που ο
κόσμος μαζί δεν τους θέλει!
απαράδεκτος! φρικτός!
ποιος νομίζει ότι είναι αυτός;
Ιουλιέτα:
δεν ξέρω παιδιά τι να σας πω
εγώ έχω μείνει με το στόμα
ανοιχτό!
αυτό το κορίτσι το μικρό
έχει μέσα της πολύ τσαγανό!
Ρωμαίος
πράγματι αγαπημένη μου τους βγάζω
το καπέλο
αυτοί με την αισιοδοξία τους
κερδίσανε! και γω θέλω!
Σαίξπηρ μου παραδέξου το! αυτή η
ιστορία
είχε και happy end! κι ήταν και πιο αστεία!
Σαίξπηρ:
μα ήταν ιστορία μοναδική,
μεγαλειώδης πόνος
έκανε να δακρύσουνε κι οι πέτρες
κι όλος ο κόσμος!
πες μου και συ κρανίο μου! to be or not to be;
ιδού η απορία!
Κλωθω Λάχεση
Θα πέσει ποτέ αυτή η αυλαία; ιδού
η απορία!
να αρχίσουμε τις διακοπές σε
καμιά παραλία;
ελάτε όλοι οι ήρωες να σας
χειροκροτήσουν
να φεύγουμε σιγά σιγά! οι θεατές
θα μας βρίσουν!
δυο ώρες κάθονται ήσυχα, ήρθαν για
τα παιδιά τους
που κόπιασαν η παράσταση να
αλλάξει την καρδιά τους!
Με αγάπη τους πλημμύρισε αυτή η
ιστορία
μα έχουν λέμε και δουλειές αφήστε
τα αστεία!
Shakespeare:
Doubt
thou the stars are fire;
doubt
that the sun doth move;
Doubt
truth to be a liar;
but never doubt love.
παιδί εμφανίζεται με μια πινακίδα που γράφει:
«Happy End»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.