Όταν ο Θάνος γράφει...

   Η άσκηση του βιβλίου μάς παρακινεί να γράψουμε ένα κείμενο-γράμμα στη μαμά  στην προσπάθειά μας να την πείσουμε να μας αφήσει να περάσουμε μερικές μέρες διακοπών στο εξοχικό του φίλου μας.Περιγράφουμε τον φίλο και αναφερόμαστε στα προτερήματα και στα"ελαττώματά" του.

Θάνο, μάλλον τα κατάφερες να μας πείσεις!!! Εύγε!

Αγαπητή μου μανούλα,

   Σήμερα το πρωί καθώς έμπαινα στο σχολείο είδα τον καλύτερό μου φίλο να κάθεται σ’ ένα κόκκινο παγκάκι, να κουνάει τα πόδια του πέρα δώθε και να παραμιλάει σαν κάτι να τον ανησυχεί, σαν κάτι να περιμένει. Σήκωσε το κεφάλι του αναστενάζοντας και πήρε την τσάντα του για να πάει μέσα στην τάξη. Εγώ του φώναξα και μόλις με είδε πέταξε από χαρά. Έπιασε το φερμουάρ και σέρνοντάς το βιαστικά , άνοιξε την τσάντα του, πήρε ένα διπλωμένο χαρτί και έτρεξε προς εμένα. Απ’ τον ενθουσιασμό του με αγκάλιασε σφιχτά και μου είπε: “Αυτό είναι για εσένα”. Μια και δυο το ξεδίπλωσα και διάβασα αυτά που μου είχε γράψει. Με προσκαλούσε να περάσουμε τις διακοπές του καλοκαιριού μαζί. Τρεις ολόκληρους μήνες με τον παντοτινό μου φίλο. Μεγάλη έκπληξη!

    Γι’ αυτό μαμακούλα μου δε γίνεται να μην πάω. Ο φίλος είναι συνομήλικός μου και μένει εδώ, στη Ν. Μαγνησία. Είναι μικρόσωμος, γλυκούλης και χαρωπός. Με το που τον βλέπεις καταλαβαίνεις τι παιδί είναι. Ευγενικό, καλόκαρδο και εξυπηρετικό. Σου δίνει καλή εντύπωση, διότι πάντα το πρόσωπο του λάμπει από χαρά. Τα μάτια του καφέ και παιχνιδιάρικα σαν τον τρελό αγέρα και κρυστάλλινα όταν οι ηλιαχτίδες του ήλιου πέφτουν πάνω τους και νομίζεις ότι είναι σταγόνες λύπης που τα σκεπάζουν. Το πρόσωπό του αγγελικό, ήρεμο και ανέμελο με δυο στρογγυλά, αφράτα, ροδοκόκκινα μάγουλα λες και είναι κόκκινα, λαχταριστά μήλα. Τα μαλλιά του μπερδεμένα, κοντά, ανάκατα και ιδρωμένα όταν τρέχουμε, πηδάμε και παίζουμε στο ατελείωτο διάλειμμα. Το σώμα του, τα χέρια του και τα πόδια του αδύνατα. Είναι πάντα πρόσχαρος, γαλήνιος, λίγο ντροπαλός και ευαίσθητος. Αριστούχος σε όλα τα μαθήματα και τελειομανής. Δεν είναι καβγατζής, ούτε σκανδαλιάρης, ούτε ζαβολιάρης. Μόνο λίγο πεισματάρης.

     Μαζί συναντιόμαστε κάθε μέρα στο σχολείο και περνάμε όλο το πρωί συντροφιά. Σε κάθε διάλειμμα τρέχουμε, γελάμε και συζητάμε. Αγωνιζόμαστε στο τρέξιμο. Μπαίνουμε στις θέσεις μας και ξεκινάμε. Σκουντουφλάει ο ένας, τον προσπερνάει ο άλλος, πέφτει ο ένας και πηγαίνει πιο μπροστά ο άλλος. Δηλαδή περνάμε φανταστικές στιγμές μαζί!

    Αυτός ο φίλος θα είναι πάντα ο καλύτερος. Σ’ όλες τις λύπες και τις χαρές μου είναι δίπλα μου και με υποστηρίζει. Με αγαπάει πάρα πολύ και με βοηθάει παντού όπου χρειαστώ βοήθεια. Είναι ένας άξιος άνθρωπος και φίλος και θα είναι πάντα στην καρδιά μου.

    Λοιπόν θα με αφήσεις;

                                                                                                      Ο γιος σου

                                                                                                         Θάνος

Υ.Γ. Απάντησέ μου μέχρι την Κυριακή